(အရွင္တိေလာကာဘိ၀ံသ)
“ကာေမ,ဘိဇၥ်ာ၊ ဒိ႒ိမွာ, ျဖစ္လာေလာဘေၾကာင့္” ဆိုသည့္အတိုင္း တဏွာေလာဘေၾကာင့္ မိစာၦဒိ႒ိဘ၀ ေရာက္ သြားၾကရသည္၊
ဘာသာျခားမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ဘာသာ၀င္မ်ားကုိ ေလာဘျဖင့္လည္း
ျမဴဆြယ္သိမ္းသြင္းၾကသည္။ ပိုက္ဆံျဖင့္တစ္မ်ိဳး, ပစၥည္းျဖင့္တစ္ဖံု,
ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေျပာဆို၍တစ္သြယ္,
ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းသင္းဆက္ ဆံ၍တစ္နည္း စသည္စသည္ျဖင့္ ေျမကိုလည္း၀ယ္သည္၊ လူကိုလည္းယူသည္၊ သူ႔ဘာသာ၀င္ျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္သည္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ မက္ေလာက္ေအာင္ ေၾကးႀကီးႀကီးေပး၍ ေျမ စသည္တို႔ကို၀ယ္သည္၊ က်ေလာက္ ေအာင္ ႀကိဳက္ေလာက္ေအာင္ ေျပာဆိုဆက္ဆံ၍ သမီးပ်ိဳမ်ားကို ယူသည္။ သတိမမႈ ဂူမျမင္သူမ်ားကို အေျပာ ခ်ိဳခ်ိဳ ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳျဖင့္လည္း ေရာင္းေပးတက္ၾကသည္၊ ဤသည္တိ္ု႔မွာ ေလာဘျဖင့္ ဖ်ားေယာင္းခံရျခင္း သိမ္းသြင္း ခံရျခင္းျဖစ္သည္။ “လုေဒၶါ အတၳံ န ဇာနာတိ” စေသာ ေဒသနာအရ ေလာဘတက္ေနသူသည္ အမွားအမွန္ကို မျမင္ႏိုင္၊ မိမိ၏လက္တေလာ တစ္၀မ္းတစ္ခါး ေျပလည္မႈေလာက္သာၾကည့္ၾကသူ၊ ေနာင္ေရးအေတြးသူ, မျမင္ သူ, မ်က္ေတာင္ တစ္ဆံုးေလာက္သာၾကည့္သူ, အျမင္က်ဥ္းသူ, အသိဥာဏ္ ဗဟုသုတနည္းသူတို႔သည္ ဘာသာျခားမ်ား၏ အသိမ္းသြင္းခံ အက်ဥ္းစံဘ၀သို႔ ေရာက္သြားၾကရသည္၊ သမီးလည္းဆံုး, ေျမလည္းဆံုး အ႐ံႈးႀကီး႐ံႈးၾကရသည္။
တစ္ခါက သားအမိႏွစ္ေယာက္ရွိခဲ့သည္၊ အေမက လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ နံျပားႀကိဳက္သည္၊ သမီးပ်ိဳေလး က အေမ့အတြက္ မြတ္စလင္ဆိုင္မွာ နံျပားႏွင့္လက္ဖက္ရည္ ေန႔စဥ္သြား၀ယ္ေပးရသည္၊ မြတ္စလင္ကုလားက သမီးကိုပိုးပန္းၿပီး အေျပာခ်ိဳခ်ိဳဆက္ဆံကာ နံျပားတစ္ခု အပုိ ထည့္ထည့္ေပးလိုက္သည္၊ ၾကာေတာ့ မိခင္က နံျပားတစ္ခု ေန႔စဥ္ အပိုစားေနရသျဖင့္ မြတ္စလင္ကုလားအေပၚ သံေယာဇဥ္တြယ္မိသြားသည္၊ ေနာက္ေတာ့ သမီးႏွင့္ ေပးစားလိုက္သည္။ (ဦးဖိုးက်ားစာေပကို မွီျငမ္းျပဳသည္)
ဤျဖစ္ရပ္မွာ ကာမရာဂ သံေယာဇဥ္ တဏွာေလာဘေၾကာင့္ သမီးကို နံျပားတစ္ခ်ပ္ႏွင့္ လဲေပးလိုက္ ျခင္း မဟုတ္ပါေလာ့ ?။
အင္းစိန္ရြာမဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အရွင္တိေလာကာဘိ၀ံသ၏ ႏိုင္ငံ့သစၥာ ေစာင့္သိသူ (၁+၂) ေဆာင္းပါးမွ
ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပပါသည္။
ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းသင္းဆက္ ဆံ၍တစ္နည္း စသည္စသည္ျဖင့္ ေျမကိုလည္း၀ယ္သည္၊ လူကိုလည္းယူသည္၊ သူ႔ဘာသာ၀င္ျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္သည္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ မက္ေလာက္ေအာင္ ေၾကးႀကီးႀကီးေပး၍ ေျမ စသည္တို႔ကို၀ယ္သည္၊ က်ေလာက္ ေအာင္ ႀကိဳက္ေလာက္ေအာင္ ေျပာဆိုဆက္ဆံ၍ သမီးပ်ိဳမ်ားကို ယူသည္။ သတိမမႈ ဂူမျမင္သူမ်ားကို အေျပာ ခ်ိဳခ်ိဳ ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳျဖင့္လည္း ေရာင္းေပးတက္ၾကသည္၊ ဤသည္တိ္ု႔မွာ ေလာဘျဖင့္ ဖ်ားေယာင္းခံရျခင္း သိမ္းသြင္း ခံရျခင္းျဖစ္သည္။ “လုေဒၶါ အတၳံ န ဇာနာတိ” စေသာ ေဒသနာအရ ေလာဘတက္ေနသူသည္ အမွားအမွန္ကို မျမင္ႏိုင္၊ မိမိ၏လက္တေလာ တစ္၀မ္းတစ္ခါး ေျပလည္မႈေလာက္သာၾကည့္ၾကသူ၊ ေနာင္ေရးအေတြးသူ, မျမင္ သူ, မ်က္ေတာင္ တစ္ဆံုးေလာက္သာၾကည့္သူ, အျမင္က်ဥ္းသူ, အသိဥာဏ္ ဗဟုသုတနည္းသူတို႔သည္ ဘာသာျခားမ်ား၏ အသိမ္းသြင္းခံ အက်ဥ္းစံဘ၀သို႔ ေရာက္သြားၾကရသည္၊ သမီးလည္းဆံုး, ေျမလည္းဆံုး အ႐ံႈးႀကီး႐ံႈးၾကရသည္။
တစ္ခါက သားအမိႏွစ္ေယာက္ရွိခဲ့သည္၊ အေမက လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ နံျပားႀကိဳက္သည္၊ သမီးပ်ိဳေလး က အေမ့အတြက္ မြတ္စလင္ဆိုင္မွာ နံျပားႏွင့္လက္ဖက္ရည္ ေန႔စဥ္သြား၀ယ္ေပးရသည္၊ မြတ္စလင္ကုလားက သမီးကိုပိုးပန္းၿပီး အေျပာခ်ိဳခ်ိဳဆက္ဆံကာ နံျပားတစ္ခု အပုိ ထည့္ထည့္ေပးလိုက္သည္၊ ၾကာေတာ့ မိခင္က နံျပားတစ္ခု ေန႔စဥ္ အပိုစားေနရသျဖင့္ မြတ္စလင္ကုလားအေပၚ သံေယာဇဥ္တြယ္မိသြားသည္၊ ေနာက္ေတာ့ သမီးႏွင့္ ေပးစားလိုက္သည္။ (ဦးဖိုးက်ားစာေပကို မွီျငမ္းျပဳသည္)
ဤျဖစ္ရပ္မွာ ကာမရာဂ သံေယာဇဥ္ တဏွာေလာဘေၾကာင့္ သမီးကို နံျပားတစ္ခ်ပ္ႏွင့္ လဲေပးလိုက္ ျခင္း မဟုတ္ပါေလာ့ ?။
အင္းစိန္ရြာမဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အရွင္တိေလာကာဘိ၀ံသ၏ ႏိုင္ငံ့သစၥာ ေစာင့္သိသူ (၁+၂) ေဆာင္းပါးမွ
ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment