အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရအဖြဲ႕ အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ (အက်ဥ္းခ်ဳပ္)

အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရအဖြဲ႕

အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ

          အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒဆိုသည္မွာ အမ်ားျပည္သူ နားလည္လြယ္ေစရန္ ေခၚဆိုထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဥပေဒ အေနျဖင့္ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းရာ၌

          (က)    ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ကူးေျပာင္းျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ

          (ခ)      လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ

          (ဂ)      တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ က်င့္သံုးျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ

          (ဃ)    လူဦးေရတိုးပြားႏႈန္း ထိန္းညွိျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒတို႔ကို ျပ႒ာန္းရန္ျဖစ္ပါသည္။

ဘာသာႀကီးေလးမ်ိဳး၏ ဥပေဒမ်ား

          ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တြင္ တိုင္းရင္းသား (၁၃၅)မ်ိဳးႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားမွ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ေရာက္ရွိလာသည့္ လူမ်ိဳး/ဘာသာျခားမ်ား ေနထိုင္လွ်က္ရွိၾကသည္။ လူမ်ိဳး/ဘာသာ မတူၾကသည့္အတြက္ ကိုးကြယ္သည့္ဘာသာမ်ားအလိုက္ လိုက္နာရမည့္ဥပေဒမ်ားကို ျပ႒ာန္းထားရာ ထိုဥပေဒမ်ားအား ေအာက္ပါ အတိုင္း ေတြ႕ရွိရပါမည္-

          (က)    ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒ

          (ခ)      ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ၁၉၅၅-ခုႏွစ္ ဟိႏၵဴဥပေဒ

          (ဂ)      ခရစ္ယာန္မ်ားအတြက္ ၁၈၇၂-ခုႏွစ္ ခရစ္ယာန္ဥပေဒ

          (ဃ)    အစၥလာမ္မ်ားအတြက္ ၁၉၅၃ခုႏွစ္ အစၥလာမ္ဥပေဒ

          ၄င္းဥပေဒ (၄)မ်ိဳးတြင္ ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒသည္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား ၁၃၅-မ်ိဳးတို႔၏ ဓေလ့မ်ား အတိုင္း လိုက္နာၾကရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒသည္ ျပ႒ာန္းဥပေဒ မဟုတ္သည့္အတြက္ ျပ႒ာန္းဥပေဒကဲ့သို႔ မလိုက္နာလွ်င္ မေနရသည့္ဥပေဒမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။

          ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္းတြင္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားမႈျပဳရာ၌ ဘာသာေရးႏွင့္ မသက္ဆိုင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္-

          (က)    သံဃာေတာ္မ်ားသည္ လက္ထပ္ေပးခြင့္မရွိပါ။

          (ခ)      သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ကြာရွင္းျပတ္စဲေပးခြင့္မရွိပါ။

          (ဂ)      သံဃာေတာ္မ်ားကို မဂၤလာဦးဆြမ္းကပ္ျခင္းသည္ လက္ထပ္ေပးျခင္းမဟုတ္ပါ။ မဂၤလာဦး အလွဴသာ ျဖစ္ပါသည္။

          (ဃ)    ဗုဒၶဘာသာတြင္ မိမိဘာသာ၀င္ကို အျခားမည္သည့္ ဘာသာ၀င္ႏွင့္ လက္မထပ္ရဟု တားျမစ္ ထားသည့္ ဥပေဒလည္းမရွိပါ။

ဟိႏၵဴ /ခရစ္ယာန္/ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္မ်ားတို႔အတြက္ ဘာသာေရးဥပေဒမွာ ျပ႒န္းဥပေဒမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ျပ႒ာန္းဥပေဒ ျဖစ္သည့္အတြက္-

(က)    “ျပ႒ာန္းဥပေဒ““ ျဖစ္၍ ၄င္းတို႔ဘာသာ၀င္တိုင္း လိုက္နာရသည္။

(ခ)      သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာမ်ား၏ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္သည္ ၄င္းတို႔ဘာသာ၀င္မ်ား၏ အိမ္ေထာင္ခန္း တြင္ တိုက္႐ိုက္ပါ၀င္သည့္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္က လက္ထပ္ေပးမွ တရား၀င္သည္။

(ဂ)      ဘာသာမတူလ်င္ လက္ထပ္ခြင့္မရွိပါ။

(ဃ)    ဘာသာမတူဘဲ လက္ထပ္လွ်င္ အိမ္ေထာင္ခန္းသည္ တရားမ၀င္ဟု ၄င္းဘာသာ၏ ဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္း ထားသည္။

(င)      ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦးသည္ က်န္(၃)ဘာသာႏွင့္ လက္ထပ္လွ်င္ ၄င္းတို႔၏ဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းၿပီး လက္ထပ္မွ တရား၀င္သည္ဟု ၄င္းတို႔၏ ဥပေဒမ်ားက ျပ႒ာန္းထားသည္။

          ဗုဒၶဘာသာတို႔၏ ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒသည္ ျပ႒ာန္းဥပေဒမဟုတ္သည့္ ဟိႏၵဴ၊ခရစ္ယာန္၊ အစၥ လာမ္ဘာသာ၀င္တို႔၏ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ပါက နိမ့္က်ေနၿပီး တရားတေဘာင္ျဖစ္ပါက ႐ံႈးနိမ့္ရေပ သည္။ ဤသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ျပ႒ာန္းဥပေဒသည္ ဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒကို လႊမ္းမိုးႏိုင္၍ ျဖစ္ပါသည္။

          ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘာသာေပါင္းစံု ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ႏိုင္ရန္မွာ ဘာသာေပါင္းစံု လိုက္နာရ မည့္ ဘံုသေဘာတူညီခ်က္ (သို႔) အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ ဟုေခၚသည့္ တိုင္းရင္းသား (၁၃၅)မ်ိဳးအပါအ၀င္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု၊ ဘာသာေပါင္းစံုတို႔ အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္ႏိုင္သည့္ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ထားေသာဥပေဒ (သို႔) အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒသည္ အလြန္အေရးႀကီးေနပါသည္။

အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ ျပ႒ာန္းျခင္းျဖင့္ ရရွိႏိုင္ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား

၁။       လက္ထပ္ထိမ္ျမားၿပီးေနာက္ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေသာ ျပႆနာမ်ားကို  လြယ္ကူလ်င္ျမန္စြာ ေျဖရွင္းေပး ႏိုင္ပါမည္။

၂။       ဘာသာတစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဥပေဒမညီမွ်မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေသာ ျပႆနာမ်ားကို ႀကိဳတင္တားဆီး ၿပီးသား ျဖစ္ပါေစမည္။

၃။       အမ်ိဳးသမီးမ်ား မတရားအႏိုင္အထက္ျပဳမူျခင္း၊ လွည့္ျဖားသိမ္းပိုက္ျခင္း၊ အဓမၼဘာသာကူးေျပာင္း ေစျခင္း၊ အစရွိေသာ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္ျခင္းႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္ခံရျခင္းတို႔ ကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္မည္။

၄။       ႏိုင္ငံအတြင္း ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး၊ လႊမ္းမိုးလိုမႈမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေသာ ပဋိပကၡမ်ားကို ႀကိဳတင္ကာကြယ္တားဆီးႏိုင္ပါမည္။

၅။       ႏိုင္ငံ၏အနာဂတ္တြက္ မွ်တလံုေလာက္ေသာ လူေနမႈဘ၀ႏွင့္ ကိုယ္က်င့္စာရတၱေကာင္းမြန္ေသာ အေလ့အထမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ အက်ိဳးေက်းဇူးျပဳပါလိမ့္မည္။