၀ါကၽြတ္ၿပီမို႔ ေျပာင္းၾကစို႔
ျမတ္ဗုဒၶသားေတာ္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ဤေက်ာင္းတိုက္မွာ ၀ါတြင္း(၃)လေနပါမည္ဟု ႏႈတ္ျဖင့္ရြတ္ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ၀ါဆိုျခင္းဟု ေ၀ါဟာရ ျဖစ္လာသည္။ ပါဠိလို၀ါသ ျမန္မာလို ေနျခင္း၊ ၀ါသမွ ၀ါႏွင့္ ဆိုျခင္းမွ ဆိုကိုယူ၍ ၀ါဆိုဟု ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ေန႔မွ သီတင္း ကၽြတ္လျပည့္အထိ ၃-လကို ၀ါတြင္းကာလဟု မွတ္ရမည္။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ေန႔မွစ၍ ၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြတ္ဟု ဆိုသည္။ ဤအခ်ိန္သည္ အေျပာင္းအလဲကာလ ျဖစ္သည္။ မိုးမွ ေဆာင္းသို႔ေျပာင္းျခင္း၊ မိုးေလ၀သ အံု႕မွိဳင္းကာလမွ ပြင့္လင္းရာသီသို႔ ေျပာင္းျခင္း၊ စြတ္စိုကာလမွ ေျခာက္ေသြ႕ကာလသို႔ေျပာင္းျခင္း စသည္ျဖင့္ အေျပာင္း အလဲေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္။
အခ်ိန္သည္ လူကိုမေစာင့္ ဆိုသည့္အတိုင္း အခ်ိန္သည္ မည္သူ႔မ်က္ႏွာမွ ငဲ႔ညွာေထာက္ထားၿပီး ေစာင့္ေနမည္မဟုတ္။ အခ်ိန္က်လွ်င္ ေျပာင္း သြားမည္သာျဖစ္သည္။ ေခတ္ကာလအခ်ိန္အခါ ေျပာင္းသြားေသာအခါ အေျခအေနအရပ္ရပ္လည္း ေျပာင္းသြားမည္သာျဖစ္သည္။ အေဟာင္းအေဟာင္း တို႔သည္ အသစ္အသစ္ ေျပာင္းၾကမည္သာျဖစ္သည္။ ေျပာင္းေသာအခါ အဆိုးဘက္ေျပာင္းလွ်င္ အရႈံးေပၚမည္။ အေကာင္းဘက္ေျပာင္းမွ အျမတ္ ထြက္မည္။ အရာရာတိုင္းမွာ လူသာပဓာန ျဖစ္သည္။ လူက ပိုင္စိုးသည္။ ေကာင္းေအာင္လည္း လူကလုပ္ႏုိင္သည္။ မေကာင္းေအာင္လည္း လူကပင္လုပ္ သည္။ လူေတာ္လူေကာင္း နည္းပါးၿပီး လူဖ်င္း လူညံ့ လူဆိုးမ်ား ေပါမ်ားသည့္ အခ်ိန္အခါေနရာေဒသကို ရည္ရြယ္၍ ကလိယုဂ္ဆုပ္ကပ္ ဟုဆိုသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ကလိယုဂ္ဆုတ္ကပ္ျဖစ္၍ အဆိုးဘက္သာေျပာင္းမွာပဲဟု ေခတ္ကာလအေပၚမွာ အျပစ္ပံုခ်ေနၾကသည္။ ထိုအဆိုသည္ လူဖ်င္းလူညံ့မ်ား၏ အဆိုသာျဖစ္သည္။
လူသာပဓာန ဆိုသည့္အတိုင္း လူကမလုပ္ႏိုင္ေသာ အရာဟူ၍မရွိ၊ လူဖ်င္းလူညံ့ကေတာ့ ဘာတစ္ခုမွ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မည္မဟုတ္။ ကိုယ္က်ိဳး ရွာသမားလည္း သူ႔အတြက္သာလုပ္ရင္း ပတ္၀န္းက်င္ဒုကၡေရာက္ေသာအခါ သူပါေရာၿပီး ဒုကၡေရာက္သြားရရွာသည္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္တို႔သည္- ငါဟာ ဒုကၡမွလႊတ္ေျမာက္ေအာင္၊ စြမ္းႏိုင္သူျဖစ္လ်က္၊ ငါ့အတြက္သာမၾကည့္သင့္၊ အားလံုး ဒုကၡမွ လႊတ္ေျမာက္ေအာင္ ကယ္တင္မည္။ (ဗုဒၶ၀ံသ) ဟုဆံုးျဖတ္ကာ မရမေန ႀကိဳးစားၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင္း မိမိအပါအ၀င္ ကၽြတ္ထိုက္သူ သတၱ၀ါအားလံုး ဒုကၡမွ လႊတ္ေျမာက္ရသည္။ ယင္းသည္ထံုးစံကို စံနမႈနာယူရမည္။ စြမ္းရည္ျပည့္၀ေသာ အာဇာနည္လူသားသည္ ဘာမဆိုမလုပ္ႏိုင္သည့္ အရာဟူ၍မရွိ။
ကလိယုဂ္ဆုပ္ကပ္ ဟုေျပာေနၾကေသာ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ကမာၻ ေလာကႀကီးမွာပင္- အခ်ိဳ႕ေသာႏိုင္ငံမ်ားသည္ ႀကီးပြားတိုးတက္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ားကေတာ့ ဆင္းရဲမြဲေတကာ ငရဲဘံုတမွ် အစာဆင္းရဲ၊ အေနဆင္းရဲ၊ ဒုကၡခံစား ေနၾကရရွာသည္။
ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေခတ္ေၾကာင့္ေလာ လူေၾကာင့္ေလာဆိုသည္ကို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ အခ်ိန္သည္ သူ႔ဟာသူ ေျပာင္းလဲေနမည္ သာျဖစ္သည္။ ထိုေျပာင္းလဲမႈကို အရံႈးႏွင့္ေျပာင္းလဲမည္ေလာ၊ အျမတ္ႏွင့္ေျပာင္းလဲမည္ေလာဟု ဆံုးျဖတ္ရမွာက လူသားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဇာတ္ေတာ္ ၌- လူဖ်င္း လူညံ့မ်ားကို အခ်ိန္က၀ါးမ်ိဳသြားသည္။ လူစြမ္းေကာင္းကေတာ့ အခ်ိန္ကို အႏိုင္ယူ၀ါးမ်ိဳလိုက္သည္။ (ဇာ၊ ၁၊ ၆၈) (အဆိုပါဇာတ္ေတာ္စကားကို အ႒ကထာဆရာက အခ်ိန္ကာလ၀ါးမ်ိဳႏိုင္သူအရ ရဟႏၱာကို ရည္ရြယ္၍ ဖြင့္ျခင္းသည္ ဥကၠ႒နိေဒၵသ နည္းျဖင့္ ဖြင့္ျပျခင္းျဖစ္သည္။
အခ်ိန္ကို အလဟႆမျဖစ္ေစဘဲ စနစ္တက် ေကာင္းက်ိဳးရေအာင္ အသံုးခ်ႏိုင္သူမွန္သမွ် အႏိုင္ရေနမည္သာျဖစ္သည္။ (သဗၺတၳပရာဇီတာ၊ မဂၤလသုတ္)၊ ယေန႔ကမာၻမွာ ႀကီးပြားတိုးတက္ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ႏိုင္ငံမ်ားတိုင္းသည္ အခ်ိန္ကိုအႏိုင္ရေအာင္ လူေတာ္လူေကာင္းမ်ား ဦးေဆာင္ခဲ့ျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ယခု ၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြတ္ၿပီမို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ လလိုအပ္တာေတြေျပာင္းလဲဖို႔ မလြဲမေသြ အခ်ိန္တန္ေနၿပီ။ “ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္ဆိုတာ ရန္သူကို မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္လုပ္တာ”ဟု ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာေျပာခဲ့သလို ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ တာ၀န္ရွိသူအခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပစ္ဖို႔ရန္ျဖစ္ ေနမည့္အစား သေဘာထားႀကီးစြာျဖင့္ ရန္သူကို မိတ္ေဆြအျဖစ္ လက္တြဲႏိုင္ေအာင္ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေပးၾကဖို႔ နားလည္ေပးၾကဖို႔ ပထမဆံုး ႀကိဳးစားရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္မေလွ်ာ့လွ်င္ေတာ့ ျပတ္သြားမည္။ ပ်က္သြားမည္။ ဆံုးရံႈးသြားမည္။ ႏိုင္ငံအတြက္ လုပ္တာမွန္သမွ် ႏိုင္ငံ ေရးပင္ျဖစ္သည္၊ လုပ္သူမွန္သမွ်လည္း ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားပင္ ျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို ဘယ္သူျငင္းႏိုင္မလဲ. ရဟန္ ရွင္လူ မည္သူမဆို မိမိ ႏိုင္ငံ၏အေရးကို သိထားရမည္။ စြမ္းႏိုင္ရာက ပါ၀င္ရမည္။ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ပါလ်က္ ႏိုင္ငံ၏အေရးကို ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္သလိုေနလွ်င္ တာ၀န္မဲ့သူသာျဖစ္သည္။ တာ၀န္ရွိသူ တာ၀န္မဲ့လွ်င္ ကားဒ႐ိုင္ဘာ တာ၀န္မဲ့ရာ၌ ကားတစ္စီးလံုးဒုကၡေရာက္ရသကဲ့သို႔ ျဖစ္မည္။ ဒီမိုကေရစီသေဘာအရ သူ႕အျမင္ကိုယ့္အျမင္ ကြဲျပားခြင့္ရွိ ေသာ္လည္း ဦးတည္ခ်က္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳး ေကာင္းစားေရး ဦးတည္ခ်က္ကိုေတာ့ လံုး၀မေမ့သင့္ေပ။ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ ေကာင္းစားဖို႔ လုပ္ရာမွာ-
၁။ လုပ္ခ်င္တာ ၂။ လုပ္သင့္တာ ၃။ လုပ္ႏိုင္တာ
၃-မ်ိဳးတြင္ လုပ္ခ်င္တာထက္ လုပ္သင့္တာကို ဦးစားေပးရမည္။ လုပ္သင့္တာေတြထဲမွာလည္း လုပ္ႏိုင္သေလာက္ကိုသာ ပထမ ဦးစားေပးရ မည္။ ေနာင္ အသားက်သြားေသာအခါ လုပ္သင့္တာေတြ ဆက္လက္လုပ္သြားရမွာသာ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ တစ္ခုတည္းကို စြဲကိုင္ထားလွ်င္ ဒီမိုကေရစီဆိုေသာ္လည္း ဒမိုကေရစီမျဖစ္ႏိုင္ပါ။ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကိုေတာ့ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ေစာင့္ရမွာျဖစ္သည္။ ““ခုအပင္စိုက္ ခုအသီးစားလို႔မရ” ဆိုတဲ့သေဘာကို မေမ့သင့္ေပ။ ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ ျပင္သင့္တာေတြ၊ ေျပာင္းသင့္တာေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားပင္ ေျပာင္းရမည္ ျဖစ္သည္။ သူမ်ားအားကိုးေန၍ ရမည္မဟုတ္။ ကိုယ့္လိုအပ္ခ်က္ျပင္ဖို႔ဆိုတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သာ ျပင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းကို ဆရာႀကီးေဇာ္ဂ်ီ က မင့္အိမ္ ကဗ်ာျဖင့္ လမ္းညႊန္ခဲ့သည္။
“မေကာင္း မင့္အိမ္၊ ေကာင္း မင့္အိမ္တည္။
မင္းအိမ္ ရႊဲစို၊ အမိုးယိုေသာ္၊
မၿငိဳသင့္ပါ၊ မင္း တက္ဖာေပါ့၊
အကာ အခင္း၊ ပ်က္ၿပိဳယြင္းေသာ္၊
မျငင္းေစခ်င္၊ မင္းဆက္ျပင္ေပါ့၊
အခြင္အနဲ႔ အရြဲ႕အေစာင္း၊
မေကာင္း မေျပ၊ ေဟာင္းေထြေထြကို၊
အေျခႏွင့္ မွ်၊ ဥာဏ္ျဖင့္ဆ၍၊
လံုးလသက္သြင္း သစ္ေစမင္း။”
ျပင္သင့္တာ မျပင္၊ ေျပာင္းသင့္တာ မေျပာင္းရင္ေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမည္မဟုတ္။ “ပ်က္ အစဥ္၊ ျပင္ ခဏ” ဆိုသည့္အတိုင္း မျပင္ဘဲထားရင္ အစဥ္အၿမဲ ပ်က္ေနမည္သာျဖစ္သည္။ ျပင္လိုက္ရင္ ခဏခ်င္းပင္ ေျပာင္းလဲသြားမည္။ ၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြတ္ ဆိုေသာစကားက ျပင္ဖို႔၊ ေျပာင္းဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီဟု တပ္လွန္႔ေနသည္ကို တာ၀န္ရွိသူတိုင္း သတိမႈသင့္ၾကၿပီ။ ငါ့စိတ္ႀကိဳက္သာ ျဖစ္ရမည္ဆိုလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ ေျပာေနေသာ္လည္း ေျပာတဲ့သူ ကိုယ္တိုင္က အေျပာႏွင့္အလုပ္ မညီေတာ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပင္သင့္တာေတြ၊ ေျပာင္းသင့္တာေတြ ေျပာင္းဖို႔အခ်ိန္တန္ေနၿပီဟု တိုက္တြန္းရင္း ”၀ါကၽြတ္ၿပီမို႔ ေျပာင္းၾကစို႔” ေဆာင္းပါးကုိ အဆံုးသတ္ အပ္ပါသတည္း။
အရွင္တိေလာကာဘိ၀ံသ (အင္းစိန္)
ရြာမပရိယတၱစာသင္တိုက္၊ အင္းစိန္ၿမိဳ႕။
သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္၊ ၁၃၇၆-ခု၊
(ေအာက္တိုဘာ ၉၊ ၂၀၁၄) ၾကာသပေတးေန႔။
ျမတ္ဗုဒၶသားေတာ္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ဤေက်ာင္းတိုက္မွာ ၀ါတြင္း(၃)လေနပါမည္ဟု ႏႈတ္ျဖင့္ရြတ္ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ၀ါဆိုျခင္းဟု ေ၀ါဟာရ ျဖစ္လာသည္။ ပါဠိလို၀ါသ ျမန္မာလို ေနျခင္း၊ ၀ါသမွ ၀ါႏွင့္ ဆိုျခင္းမွ ဆိုကိုယူ၍ ၀ါဆိုဟု ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ေန႔မွ သီတင္း ကၽြတ္လျပည့္အထိ ၃-လကို ၀ါတြင္းကာလဟု မွတ္ရမည္။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ေန႔မွစ၍ ၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြတ္ဟု ဆိုသည္။ ဤအခ်ိန္သည္ အေျပာင္းအလဲကာလ ျဖစ္သည္။ မိုးမွ ေဆာင္းသို႔ေျပာင္းျခင္း၊ မိုးေလ၀သ အံု႕မွိဳင္းကာလမွ ပြင့္လင္းရာသီသို႔ ေျပာင္းျခင္း၊ စြတ္စိုကာလမွ ေျခာက္ေသြ႕ကာလသို႔ေျပာင္းျခင္း စသည္ျဖင့္ အေျပာင္း အလဲေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္။
အခ်ိန္သည္ လူကိုမေစာင့္ ဆိုသည့္အတိုင္း အခ်ိန္သည္ မည္သူ႔မ်က္ႏွာမွ ငဲ႔ညွာေထာက္ထားၿပီး ေစာင့္ေနမည္မဟုတ္။ အခ်ိန္က်လွ်င္ ေျပာင္း သြားမည္သာျဖစ္သည္။ ေခတ္ကာလအခ်ိန္အခါ ေျပာင္းသြားေသာအခါ အေျခအေနအရပ္ရပ္လည္း ေျပာင္းသြားမည္သာျဖစ္သည္။ အေဟာင္းအေဟာင္း တို႔သည္ အသစ္အသစ္ ေျပာင္းၾကမည္သာျဖစ္သည္။ ေျပာင္းေသာအခါ အဆိုးဘက္ေျပာင္းလွ်င္ အရႈံးေပၚမည္။ အေကာင္းဘက္ေျပာင္းမွ အျမတ္ ထြက္မည္။ အရာရာတိုင္းမွာ လူသာပဓာန ျဖစ္သည္။ လူက ပိုင္စိုးသည္။ ေကာင္းေအာင္လည္း လူကလုပ္ႏုိင္သည္။ မေကာင္းေအာင္လည္း လူကပင္လုပ္ သည္။ လူေတာ္လူေကာင္း နည္းပါးၿပီး လူဖ်င္း လူညံ့ လူဆိုးမ်ား ေပါမ်ားသည့္ အခ်ိန္အခါေနရာေဒသကို ရည္ရြယ္၍ ကလိယုဂ္ဆုပ္ကပ္ ဟုဆိုသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ကလိယုဂ္ဆုတ္ကပ္ျဖစ္၍ အဆိုးဘက္သာေျပာင္းမွာပဲဟု ေခတ္ကာလအေပၚမွာ အျပစ္ပံုခ်ေနၾကသည္။ ထိုအဆိုသည္ လူဖ်င္းလူညံ့မ်ား၏ အဆိုသာျဖစ္သည္။
လူသာပဓာန ဆိုသည့္အတိုင္း လူကမလုပ္ႏိုင္ေသာ အရာဟူ၍မရွိ၊ လူဖ်င္းလူညံ့ကေတာ့ ဘာတစ္ခုမွ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မည္မဟုတ္။ ကိုယ္က်ိဳး ရွာသမားလည္း သူ႔အတြက္သာလုပ္ရင္း ပတ္၀န္းက်င္ဒုကၡေရာက္ေသာအခါ သူပါေရာၿပီး ဒုကၡေရာက္သြားရရွာသည္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္တို႔သည္- ငါဟာ ဒုကၡမွလႊတ္ေျမာက္ေအာင္၊ စြမ္းႏိုင္သူျဖစ္လ်က္၊ ငါ့အတြက္သာမၾကည့္သင့္၊ အားလံုး ဒုကၡမွ လႊတ္ေျမာက္ေအာင္ ကယ္တင္မည္။ (ဗုဒၶ၀ံသ) ဟုဆံုးျဖတ္ကာ မရမေန ႀကိဳးစားၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင္း မိမိအပါအ၀င္ ကၽြတ္ထိုက္သူ သတၱ၀ါအားလံုး ဒုကၡမွ လႊတ္ေျမာက္ရသည္။ ယင္းသည္ထံုးစံကို စံနမႈနာယူရမည္။ စြမ္းရည္ျပည့္၀ေသာ အာဇာနည္လူသားသည္ ဘာမဆိုမလုပ္ႏိုင္သည့္ အရာဟူ၍မရွိ။
ကလိယုဂ္ဆုပ္ကပ္ ဟုေျပာေနၾကေသာ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ကမာၻ ေလာကႀကီးမွာပင္- အခ်ိဳ႕ေသာႏိုင္ငံမ်ားသည္ ႀကီးပြားတိုးတက္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ားကေတာ့ ဆင္းရဲမြဲေတကာ ငရဲဘံုတမွ် အစာဆင္းရဲ၊ အေနဆင္းရဲ၊ ဒုကၡခံစား ေနၾကရရွာသည္။
ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေခတ္ေၾကာင့္ေလာ လူေၾကာင့္ေလာဆိုသည္ကို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ အခ်ိန္သည္ သူ႔ဟာသူ ေျပာင္းလဲေနမည္ သာျဖစ္သည္။ ထိုေျပာင္းလဲမႈကို အရံႈးႏွင့္ေျပာင္းလဲမည္ေလာ၊ အျမတ္ႏွင့္ေျပာင္းလဲမည္ေလာဟု ဆံုးျဖတ္ရမွာက လူသားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဇာတ္ေတာ္ ၌- လူဖ်င္း လူညံ့မ်ားကို အခ်ိန္က၀ါးမ်ိဳသြားသည္။ လူစြမ္းေကာင္းကေတာ့ အခ်ိန္ကို အႏိုင္ယူ၀ါးမ်ိဳလိုက္သည္။ (ဇာ၊ ၁၊ ၆၈) (အဆိုပါဇာတ္ေတာ္စကားကို အ႒ကထာဆရာက အခ်ိန္ကာလ၀ါးမ်ိဳႏိုင္သူအရ ရဟႏၱာကို ရည္ရြယ္၍ ဖြင့္ျခင္းသည္ ဥကၠ႒နိေဒၵသ နည္းျဖင့္ ဖြင့္ျပျခင္းျဖစ္သည္။
အခ်ိန္ကို အလဟႆမျဖစ္ေစဘဲ စနစ္တက် ေကာင္းက်ိဳးရေအာင္ အသံုးခ်ႏိုင္သူမွန္သမွ် အႏိုင္ရေနမည္သာျဖစ္သည္။ (သဗၺတၳပရာဇီတာ၊ မဂၤလသုတ္)၊ ယေန႔ကမာၻမွာ ႀကီးပြားတိုးတက္ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ႏိုင္ငံမ်ားတိုင္းသည္ အခ်ိန္ကိုအႏိုင္ရေအာင္ လူေတာ္လူေကာင္းမ်ား ဦးေဆာင္ခဲ့ျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ယခု ၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြတ္ၿပီမို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ လလိုအပ္တာေတြေျပာင္းလဲဖို႔ မလြဲမေသြ အခ်ိန္တန္ေနၿပီ။ “ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္ဆိုတာ ရန္သူကို မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္လုပ္တာ”ဟု ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာေျပာခဲ့သလို ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ တာ၀န္ရွိသူအခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပစ္ဖို႔ရန္ျဖစ္ ေနမည့္အစား သေဘာထားႀကီးစြာျဖင့္ ရန္သူကို မိတ္ေဆြအျဖစ္ လက္တြဲႏိုင္ေအာင္ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေပးၾကဖို႔ နားလည္ေပးၾကဖို႔ ပထမဆံုး ႀကိဳးစားရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္မေလွ်ာ့လွ်င္ေတာ့ ျပတ္သြားမည္။ ပ်က္သြားမည္။ ဆံုးရံႈးသြားမည္။ ႏိုင္ငံအတြက္ လုပ္တာမွန္သမွ် ႏိုင္ငံ ေရးပင္ျဖစ္သည္၊ လုပ္သူမွန္သမွ်လည္း ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားပင္ ျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို ဘယ္သူျငင္းႏိုင္မလဲ. ရဟန္ ရွင္လူ မည္သူမဆို မိမိ ႏိုင္ငံ၏အေရးကို သိထားရမည္။ စြမ္းႏိုင္ရာက ပါ၀င္ရမည္။ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ပါလ်က္ ႏိုင္ငံ၏အေရးကို ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္သလိုေနလွ်င္ တာ၀န္မဲ့သူသာျဖစ္သည္။ တာ၀န္ရွိသူ တာ၀န္မဲ့လွ်င္ ကားဒ႐ိုင္ဘာ တာ၀န္မဲ့ရာ၌ ကားတစ္စီးလံုးဒုကၡေရာက္ရသကဲ့သို႔ ျဖစ္မည္။ ဒီမိုကေရစီသေဘာအရ သူ႕အျမင္ကိုယ့္အျမင္ ကြဲျပားခြင့္ရွိ ေသာ္လည္း ဦးတည္ခ်က္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳး ေကာင္းစားေရး ဦးတည္ခ်က္ကိုေတာ့ လံုး၀မေမ့သင့္ေပ။ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ ေကာင္းစားဖို႔ လုပ္ရာမွာ-
၁။ လုပ္ခ်င္တာ ၂။ လုပ္သင့္တာ ၃။ လုပ္ႏိုင္တာ
၃-မ်ိဳးတြင္ လုပ္ခ်င္တာထက္ လုပ္သင့္တာကို ဦးစားေပးရမည္။ လုပ္သင့္တာေတြထဲမွာလည္း လုပ္ႏိုင္သေလာက္ကိုသာ ပထမ ဦးစားေပးရ မည္။ ေနာင္ အသားက်သြားေသာအခါ လုပ္သင့္တာေတြ ဆက္လက္လုပ္သြားရမွာသာ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ တစ္ခုတည္းကို စြဲကိုင္ထားလွ်င္ ဒီမိုကေရစီဆိုေသာ္လည္း ဒမိုကေရစီမျဖစ္ႏိုင္ပါ။ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကိုေတာ့ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ေစာင့္ရမွာျဖစ္သည္။ ““ခုအပင္စိုက္ ခုအသီးစားလို႔မရ” ဆိုတဲ့သေဘာကို မေမ့သင့္ေပ။ ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ ျပင္သင့္တာေတြ၊ ေျပာင္းသင့္တာေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားပင္ ေျပာင္းရမည္ ျဖစ္သည္။ သူမ်ားအားကိုးေန၍ ရမည္မဟုတ္။ ကိုယ့္လိုအပ္ခ်က္ျပင္ဖို႔ဆိုတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သာ ျပင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းကို ဆရာႀကီးေဇာ္ဂ်ီ က မင့္အိမ္ ကဗ်ာျဖင့္ လမ္းညႊန္ခဲ့သည္။
“မေကာင္း မင့္အိမ္၊ ေကာင္း မင့္အိမ္တည္။
မင္းအိမ္ ရႊဲစို၊ အမိုးယိုေသာ္၊
မၿငိဳသင့္ပါ၊ မင္း တက္ဖာေပါ့၊
အကာ အခင္း၊ ပ်က္ၿပိဳယြင္းေသာ္၊
မျငင္းေစခ်င္၊ မင္းဆက္ျပင္ေပါ့၊
အခြင္အနဲ႔ အရြဲ႕အေစာင္း၊
မေကာင္း မေျပ၊ ေဟာင္းေထြေထြကို၊
အေျခႏွင့္ မွ်၊ ဥာဏ္ျဖင့္ဆ၍၊
လံုးလသက္သြင္း သစ္ေစမင္း။”
ျပင္သင့္တာ မျပင္၊ ေျပာင္းသင့္တာ မေျပာင္းရင္ေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမည္မဟုတ္။ “ပ်က္ အစဥ္၊ ျပင္ ခဏ” ဆိုသည့္အတိုင္း မျပင္ဘဲထားရင္ အစဥ္အၿမဲ ပ်က္ေနမည္သာျဖစ္သည္။ ျပင္လိုက္ရင္ ခဏခ်င္းပင္ ေျပာင္းလဲသြားမည္။ ၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြတ္ ဆိုေသာစကားက ျပင္ဖို႔၊ ေျပာင္းဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီဟု တပ္လွန္႔ေနသည္ကို တာ၀န္ရွိသူတိုင္း သတိမႈသင့္ၾကၿပီ။ ငါ့စိတ္ႀကိဳက္သာ ျဖစ္ရမည္ဆိုလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ ေျပာေနေသာ္လည္း ေျပာတဲ့သူ ကိုယ္တိုင္က အေျပာႏွင့္အလုပ္ မညီေတာ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပင္သင့္တာေတြ၊ ေျပာင္းသင့္တာေတြ ေျပာင္းဖို႔အခ်ိန္တန္ေနၿပီဟု တိုက္တြန္းရင္း ”၀ါကၽြတ္ၿပီမို႔ ေျပာင္းၾကစို႔” ေဆာင္းပါးကုိ အဆံုးသတ္ အပ္ပါသတည္း။
အရွင္တိေလာကာဘိ၀ံသ (အင္းစိန္)
ရြာမပရိယတၱစာသင္တိုက္၊ အင္းစိန္ၿမိဳ႕။
သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္၊ ၁၃၇၆-ခု၊
(ေအာက္တိုဘာ ၉၊ ၂၀၁၄) ၾကာသပေတးေန႔။
No comments:
Post a Comment